English

  ಮಾತನಾಡದ ಮೂಕ, ಕೇಳದ ಕಿವುಡು, ಕುರುಡು ಈ ಸಾವು… ಬಾಯಿಮುಚ್ಚದೆ, ಕಾಡುವುದು, ಬಂದಾಗ ಗಯ್ಯಾಳಿ ನೋವು… ಗೆಳೆತನವಿಲ್ಲ, ಬಂಧವಿಲ್ಲ, ತಾಯಿತಂದೆಯಿಲ್ಲ ಈ ಅನಾಥ ಸಾವಿಗೆ… ಶರಣಾದರೂ, ಸೆಟೆದು ನಿಂತರೂ ಬಿಡದೇ ಸೆಳೆದುಕೊಳ್ವುದು ತನ್ನ

  ಅಕ್ಕನ ಭಾವಬಸಿರಿನ ಕೂಸಾದ ಚನ್ನಮಲ್ಲ, ದಿಗಂಬರೆಯಾದರೂ ಅಂಬರವನೇ ಹೊದ್ದ ಮಲ್ಲಿ. ಸಖನ ಅರಸುವ ಪರಿ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲೂ ಕಾಂತಿ, ಬೆತ್ತಲೆ ಜಗದ ಕಣ್ಣು ತೆರೆಸುವ ಪರಿ ಹಣ್ಣಾದ ಅರಿವು. ಹೆಣ್ಣಾದ ರೂಪಕೆ ಬೆಳಂದಿಗಳ ಬೆಳಕು,

  ಅಂದು ಅಜ್ಜನ ಜನ್ಮದಿನ ಅವನಂಗಳದಿ ಮೈ ಮರೆತಿದ್ದೆ. ನಾಜೂಕಾಗಿ ಬೀಸಿದ ಗಾಳಿಯೊಡನೆ ಹಾರಿದ ತರಗಲೆಗಳಿಗೆ ಅದ್ಯಾತರದ ಲೋಕನಾದ…. ನೆರೆತ ಭಾವಗಳು ಹಕ್ಕಿ ಗಿಲಕಿ ಹಿಡಿದನಾದಕ್ಕೆ ಅಂತರಾಳದಿ ಮೀಟಿದ್ದು ನೀನಾದ…. ಮುಗಿಲ ಮಾರಿಯ ರತಿಯ

  ಅಂತರಂಗದ ಕತ್ತಲೆಗೆ ಬೆಳಕ ಶಬ್ದ ಬಿತ್ತುವ ದೇವಗುರು. ಘನ ಪ್ರೇಮದ ಮಾಯೆಗೆ ಮರಿಚಿಕೆ ನಿತ್ಯ ಪ್ರೀತಿ. ಮಧುರ ಪ್ರೇಮದ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕಟು ವಿರಹದ ತಾಪ. ಪ್ರಕಾಶದ ಮಹಾ ಶರೀರ ಕಣ್ಣ ಬೆಳಕಿನ ಜ್ಯೋತಿರ್ಲಿಂಗ

  ಅವನರಿವಿನ ಯರವಲಿನ ಋಣಭಾರ ಹೊತ್ತಿದ್ದೇನೆ… ತೀರಿಸಲಾರದ ಸಾಲವಿದು… ಅಲ್ಲಮನ ಶಬ್ದ ಸ್ಪೋಟಕ್ಕೆ ಮಾತು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ… ಭರಿಸಲಾರದ ನೋವಿದು… ನನ್ನ ಆವರಿದ ಪ್ರೇಮೋನ್ನತಿಗೆ ಉಸಿರುವುದ ಮರೆತಿದ್ದೇನೆ… ಹೆಸರಿಸಲಾರದ ಬ್ರೂಣವಿದು… ಎದೆಯ ಖಾಲಿ ಕೊಣೆಗೆ ನಿನ್ಹೆಸರ

  ಕಬಂಧ ಬಾಹುಗಳ ಆಚೆ ಈಚೆಯ ನನ್ನ ತುಮುಲಗಳೊಳಗೆ ಹೆಣೆದುಕೊಂಡು, ನನ್ನೊಳಗೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಿದೇನೆ..ಅವರಂತಾಗಲೇ? ರಾಮನ ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ ಶಿಲೆ ಬಲೆ ಹರಿದುದಷ್ಟೇ, ಹದಿಬದೆಯಾದರೂ ಅಹಲ್ಯೆ ಹೆಣ್ಣಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಸಂತೆಯಲಿ ಬಿಕರಿಗೊಂಡರು, ಚಂದ್ರಮತಿಯ ಅಸ್ಮಿತೆ ಮಣ್ಣಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಗಸನ

  ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕ ಮಂದಿ ಹಿಂಗದೇವಿ ನೋಡ್ರಿ ನಾವು ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕ ಮಂದಿ ಹಿಂಗದೇವಿ… ಯಾವ ದೇಶೀ ಆಟಾ ಆಡೂದೂ ನಾವು ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲರೀ, ಗುಂಡಾ ಆಡಿದಿವಿ ಬಗರಿ ಆಡಿಸಿದಿವಿ,ಪಗಡಿ ಆಡಿದಿವಿ, ಒಟ್ಟಪ್ಪಾ,ಚಿಣಿದಾಂಡು,ಲಗೋರಿ ಕಬಡ್ಡಿ,ಒಂದ ಎರಡ,

  ಮುಖದ ತುಂಬ ನಗು ತುಂಬಿ ಬಣ್ಣದ ಬಣ್ಣದ ಬಟ್ಟೆಯ ತೊಟ್ಟು ದೇಶ ವಿದೇಶಗಳ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ತಿರುಗಾಟ ಎಲ್ಲವೂ ಆಕರ್ಷಕ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಸಂತೋಷವೇ ಇರುವುದು! ಇದೆಲ್ಲಾ ಖಂಡಿತಾ ಇರುವುದು. . . . .ಫೇಸ್‌ಬುಕಿನಲ್ಲಿ!

ಹೇ ದೇವಾ,ನೀನೆಲ್ಲಿರುವೆ ? ಕಲ್ಲು ಮೂರುತಿಯಲ್ಲಿಯೆ ? ಹಾದಿ ಬೀದಿ ಯಲ್ಲೆ, ಗುಡಿ ಗುಂಡಾರಗಳಲ್ಲೆ ? ಯಾರು ಕಂಡವರು ನಿನ್ನ, ಸಾಕಾರ ರೂಪ ? ಆ ಮಹಾ ಶಕ್ತಿ ಯನ್ನೆ ತುಂಡರಿಸಿ, ಮತಾಂಧತೆ, ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳ

ತಡಕಾಡಿದೆ ಪದಗುಚ್ಚಗಳ ಪದಗಳ ಪುನರಾವರ್ತನೆಯಾಗದಂತೆ ಪರದಾಡಿದೆ ಪದವಿನ್ಯಾಸ ಗಳ ಅರ್ಥ ಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಶಬ್ದ ಕೋಶದಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಾಡಿದೆ ಪದರಂಗದ ಚೌಕು ಮನೆಗಳ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಪದರು ಪದರಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿಟ್ಟ ಹಾಳೆಯಲ್ಲಿ, ಪದವಿಭಾಗ ಮಾಡಿ ಪದಪಲ್ಲಟ ಮಾಡ

ನಾನು… ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದು ಮೈ ಹಸಿರಾದಾಗ ನಾನು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ಸಸಿಯಾದಾಗ ಮೆತ್ತಗಿದ್ದೆ ಬಾಗಿಸಿದರೆ ಬಾಗುವಂತೆ.. ಮಣಿಸಿದರೆ ಮಣಿಯುವಂತೆ.. ಕ್ರಮೇಣ ಬೆಳೆದು ದೇಹಕ್ಕಿಂತಲೂ ಎತ್ತರವಾದೆ ಸುತ್ತಣವನ್ನು ಜ್ಯಾಮಿತಿಗಳಲ್ಲಿ ವಿಭಾಗಿಸಿದೆ ಬಂಧುಬಾಂಧವರ.. ಸ್ನೇಹಿತರ ಪರಿಭಾಷೆಯನ್ನು ತ್ರಿಕೋನ, ಆಯತ,

ಸರಳ ರೇಖೆಯ ತುದಿಬಿಂದು ಸರಳ ರೇಖೆಯ ತುದಿಬಿಂದು ಅವಳು ಕೊನೆಯಿಲ್ಲದಂತೆ ಮೂಡುತ್ತಲೇ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ ಅತ್ತಲೂ.. ಇತ್ತಲೂ ತನ್ನವರ ಪೊರೆಯಲು ತುಡಿಯುತ್ತಲೇ ದುಡಿಯುತ್ತಾಳೆ ಅಂಕುಡೊಂಕಿನ ಶಂಕುವಲ್ಲ.. ಸರಳರೇಖೆ ಅವಳು ತ್ರಿಕೋನ, ಘನ, ಆಯತ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಬಹುದು.

ನನ್ನೊಳಗೊಂದು ಇಲಿಯುಂಟು ನನಗೂ ಅದಕ್ಕೂ ವೈರತ್ವದ ನಂಟು ನನ್ನಂತರಂಗ ತಿನ್ನುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ಹಾಗಂತ ನಂಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ ಅದರ ಚೂಪಾದ ಉಗುರುಗಳು ಕೆದರುವುದು ಕೇಳಿಸುತ್ತೆ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಹಸಿ ಗೋಡೆಗಳ ಮೇಲೆ ಎಡದಿಂದ ಬಲಕ್ಕೆ, ಬಲದಿಂದ

ಹುಡುಕಾಡಿದರೂ ಪ್ರಪಂಚದ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಯಲ್ಲು ಸಾಲದೆನಿಸಿ ಊಹಿಸಿದರೂ ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕದಲ್ಲು ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲಾ ಸೌಂದರ್ಯವತಿಯೇ ಎಲ್ಲೂ ನಿನಗಿಂತ ಕೊಂಚವೂ ಮೇಲು ಯಾವ ಮಾಯೇ ಅಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವೆಯೇ ರೂಪಸೀ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಅನುಕ್ಷಣವೂ ಆಕರ್ಷಿಸುವುದು ನಿನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯದ ಅಮಲು ಸಾಲುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲೇ ಲಾಲಿತ್ಯದೊಡತಿ

ಓ.. ಮರುಳ ನೀನೆಂಥಾ ದುರುಳ..! ಧರಣಿಯಿಲ್ಲದೆ ಹಸಿರಿಲ್ಲ.. ಹಸಿರಿಲ್ಲದೆ ಪ್ರಾಣಿ-ಸಂಕುಲವಿಲ್ಲ..|| ಮಾಡಿದೆ ಕಾಡುಗಳ ನಾಶ.. ಆ ಪಾಪವೇ ನಿನಗಾಯಿತೇ ಪಾಶ..|| ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಕೊಟ್ಟೆಯಾ.. ನೀ ರಕ್ಷೆ.. ಈಗ ಬೇಡುತಿರುವೆ ಪ್ರಾಣ ಭಿಕ್ಷೆ..|| ಧರಣಿಯ ಒಡಲಿಗೆ

ಕಾಣದಾದೆನು ಬೆಳಕು ಈ ಕತ್ತಲ ಜಗದಿ ಹುಟ್ಟಿದೆ ಹೊತ್ತಿಕೊಂಡು ಶಾಪ ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಕುತಾ ಸಾಗುತಾ ಜನರ ನಡುವೆ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ? ಅಂದ ಚೆಂದದ ಈ ಜಗತ್ತು ನೋಡುವರು ಅಂದವ, ಚೆಂದ ಇಲ್ಲದವರು ಅಲ್ಲ

“ಬಲಗೈ ತೋರ ಬೆರಳಿನ ತುದಿಯ ಮಿಡಿತ ಬಲಗಣ್ಣಿನ ಕಣ್ಮಣಿ ದೃಷ್ಟಿ-ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಬೆರೆತ ಕಿರಣದಲಿ ಬರೆದ ಛಾಯಗ್ರಾಹಕನ ಕಲೆ ಮರೆಯಲಾಗದ ಸಪ್ತ ವರ್ಣಗಳ ಸೆಲೆ ತೆರೆದ ಬಲಗಣ್ಣಿನಲಿ ಸೌಂದರ್ಯದ ಸ್ಪಂದನ ಮುಚ್ಚಿದ ಎಡಗಣ್ಣಿನಲಿ ವಿರಸದ ರೋಧನ

ನನ್ನ ಕಡೆಗಣಿಸಿದಿರಿ ನೀವು ಮುನಿದೆ ನಾನು, ಕಂಬನಿ ಸುರಿಸಿದೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋದರು ಕೆಲವರು ನಿಮ್ಮವರು ಹರಕೆ ಹೊತ್ತಿರಿ, ಬೇಡಿಕೊಂಡಿರಿ, ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮೆರೆಸಿದಿರಿ ತಣಿಸಿದಿರಿ ನನ್ನ ಉಪವಾಸ ವನವಾಸ ಹರಸಾಹಸ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಒಲೈಸಿದಿರಿ

ಅತಿಯಾತು ಕರೋನಾ ನಿನ್ನ ಅಟ್ಟಹಾಸ ಕಸಿದುಕೊಂಡೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಮಂದಹಾಸ ನಿರ್ನಾಮ ಮಾಡೋಣ ಲಸಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಮಾಸ್ಕ ಹಾಗೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಂತರದೊಂದಿಗೆ

ದಾರಿಯಲೊಂದು ಸುಳಿವು ರಸ್ತೆ ಕಾದ ಹಂಚಿನಂತೆ ಹೊಳೆದಾಗ ಡಾಂಬರ್ಗೊಂದು ಹೊಸ ಹುರುಪು ಎಷ್ಟೋ ಟೈರಗಳು ತಿಕ್ಕಿ ಸ್ಪೋಟಗೊಂಡು ರಸ್ತೆ ಅಂಚಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ ಒಗ್ಗಾಲಾಗಿ ನಿಂತಾಗ ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲ ಸುಖವೂ ಮೌನವಾಗ ಅದ್ಯಾವಾಗ ಊರದಾರಿಗೆ ಕಾಲುದಾರಿಯೋ

  ಭುವಿಗೆಲ್ಲ ಬೆಳಕ ನೀಡುವ ಆ ಭಾನುವು ಸಹ, ಬಿರುಬಿಸಿಲಿನಿಂದ ಎನ್ನ ಕಾಡುತಿರುವಾಗ, ನಿಮ್ಮ ಒಲುಮೆ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಎನ್ನ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಿರುವಿರಿ…. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಬೀಸುವ ತಂಗಾಳಿ ಸಹ, ಹೊಸ ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ ಎನ್ನ ಒಡ್ಡುತಿರುವಾಗ, ನಿಮ್ಮ ಉಸಿರಿನಲ್ಲಿ

  ಸಖಿ, ಓ ಏನ್ನ ಪ್ರಿಯ ಸಖಿ, ಆಗಾಗ ಬರುವೆ ನೀ ಮಿಂಚಿನ ಬಳ್ಳಿಯಂತೆ.. ಮನೆ ಮನಗಳನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿ ನಾ ಅರಸುತಿರುವಾಗಲೇ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿ ಬಿಡುವೆ.. ಒಲುಮೆಗೆ ಸನಿಹಕಿಂತ ದೂರವೇ ಆಪ್ತವಂತೆ, ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಮೊದಲು ನೀನಿದ್ದಾಗ

  ಮರಳಿ ಬಾ ಮನವೇ ನಾ ಕೇಳದೆ ಆ ದಿನ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ನನಗೆ ನೀಡಿದೆ ಬದುಕಲಾರೆ ನಿನ್ನ ಹೊರತು ಈ ಮನಸಿಗೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ NEED ಇದೆ….. ಅವಳ ಕಿವಿ ಜುಮುಕಿಯಲ್ಲೂ ನನ್ನ

  ಅಭಿಮಾನದ ಅರಗಿಣಿಯೇ ನಿನಗಿದೋ ಪ್ರೇಮ ನೀರಾಜನ | ತೊಡಿಸುವೆನೆ ಅನುರಾಗದಿ ಹೃದಯದ ಆಭರಣ || ಹಾರುತೇರುವ ಬಾನಾಡಿಗುಂಟೆ ಬಾನ ಹಂಗು ಆದರೂ ತಾ ಹೊದ್ದಿದೆ ಸುವಿಸ್ತಾರ ನೀಲದ ಸೆರಗು | ತೊರೆವ ಹೆಣ್ಣೇಕೆ

  ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಕಡಲಲಿ ತೇಲಿಹೆ ನಾ ಭಾವ ನೌಕೆಯಲಿ ಮುಳುಗಿಸದಿರು ಇನ್ನ ಅಗಲಿಕೆಯ ನೋವಿನಲಿ || ಯಾರಿಗೂ ಸೋಲದ ಮನಸ್ಸಿನ ಹಾಯಿನಾವೇ ಈಗ ಸಿಲುಕಿದೆ ನಿನ್ನ ಮುಂಗುರುಳ ಸುಳಿಗೆ | ನಾವೇ ನಾನಾದರೆ

  ನಾವು ಮನುಷ್ಯರು ಮನುಷ್ಯರಾಗದೇ ಪಶುಗಳಾದೆವು ರಾಗ ಮೋಹ ಮದಗಳಿಂದ ಬಂಧಿತವಾದ ಬುದ್ಧಿಗೆ ಧರ್ಮದ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಚೌಕಟ್ಟು ಹಾಕದೇ ಆದರ್ಶ ಹೀನರಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಾ ಬಂದೆವು ಮನುಷ್ಯನ ತೆವಳುಗಳು ಹಣ, ಅಧಿಕಾರ ಬಾಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ವಭಾವಗಳೇ ಇನ್ನೂ

  ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಅನ್ನದಾನ ಕೇಳು ಜಾಣ ದೇವರ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡು ನಿನ್ನೊಳಗೆ  ನೀ ತಿಳಿದು ನೋಡು ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಅನ್ನದಾನವ ಕೇಳು ಜಾಣ ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಅನ್ನದಾನ ಕಾಶಿ ಯಾತ್ರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡು

  ಕಾಡಿಗೆಗಣ್ಣಿಂದ ಕುಡಿನೋಟ ಬೀರುವ ಹೆಣ್ಣೇ ಮೌನವಾಗಿದ್ದರೆ ನಿನಗೆ ಎನ್ನಾಣೆ ।। ಯಾವ ರಾಗವ ಗುನುಗುತಿಹೆ ಮೌನ ಕೋಗಿಲೆ ಕೇಳಿಸದೆ ನಿನಗೆ ಎನ್ನೆದೆಯ ಪ್ರೇಮಗೀತೆ | ನಿನ್ನ ಕೂಗಿಕರೆಯುತಿಹೆ ಎನ್ನ ಮನದಂಗಳಕೆ ದಾರಿಕಾಣದಾಯಿತೇ ಓ!

  ನೀ ಎನ್ನ ತೊರೆದಾಗ ನಾನೇಕೆ ದುಃಖದಿ ಕಾಣಲಿ ಭಾಧೆ | ಪ್ರೀತಿಯ ಕೃಷ್ಣನಿಗೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ತಾ ಪ್ರೇಮಿಸಿದ ರಾಧೆ || ಯಾರೂ ಇರದ, ಕರೆದರೂ ಬಾರದ ಬರದ ಊರಿಗೆ ತಂದೆ ನೀ ಮಂದಸ್ಮಿತ

  ಕಣ್ಮರೆಯಾದ ಘಳಿಗೆ  ಗೋಚರವಾಗದು   ಕಣ್ಣಿಗೆ ಮತ್ತೆಂದು… ಕಣ್ತಪ್ಪಿಸಿ ಅವಿತಿರುವ ಮುತ್ತು ಸಿಗವುದು ಮರಳಿ ದೊರಕುವ ದಿನದಂದು… ಹುಡುಕಲಾರೆವು ಕಳೆದ ಹೊತ್ತನ್ನು, ಸಿಗಲಾರದ ಹೊತ್ತು ಹುಡುಕಿ ಮೂರ್ಖರಾಗಲು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ  ಕಳೆದಾಗಲೇ ಕಾಲವನ್ನು, ತಿಳಿಯದೇ ಆವರಿಸುವುದು

  ಮನ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಜನ ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲೂಒಂಟಿ ಭಾವ ಭಾವದೊರತೆಯ ಸೆಲೆ ಜಿನುಗುವೆನೆಂದರೂ ತುಟಿಗಳೆಂಬ ಅಡ್ಡಗಟ್ಟೆ ದಾಟಿ ಹೊರಬರದಂತಹ ಸ್ಥಿತಿ ಸಿಕ್ಕವರನ್ನುಕಳೆದುಕೊಂಡು ಸಿಗದವರನ್ನುಹುಡುಕುತ್ತಾ ವಿರಹ ವ್ಯಾಮೋಹದಲ್ಲಿ ಬದುಕೆಂಬ ಜೀವನದಿಯನ್ನು ಹರಿಬಿಡಲಾರೆ ನೀನು ಖಂಡಿತ ನನಗೆ ಸಿಗುವೆ

  ಋತುವಿನ ಮದ್ಯಮಣಿ ಇದು ಶರದೃತು ಮಳೆಗಾಲದ ಬಿರುಸು ತಗ್ಗಿ ಮೂಡಣಗಾಳಿಯು ಮುಸುಕು ತೆಗೆಯುವ ಹೊತ್ತು ಬಹುಗುಣರಮಣೀಯ ಘಳಿಗೆ ನದಿನೀರು ತಿಳಿಯಾಗಿ ಬೆಳಗಿ ಹೊಲಗದ್ದೆಗಳು ಕಾನು ಮಲೆಗಳು ಸಿರಿಯಾಗಿ ಹಸಿರುಚಿಗುರುಗಳಿಂದ ನಳನಳಿಸಿ ಪಶುಸಂಪದವು ಕಳೆಯೇರಿ

  ಎಲೈ, ಕ್ರೂರಿ ಕೊರೋನಾವೇ! ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ನಿನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವನು l ತೋರಬೇಕೆಂದಿರುವೆ ನಿನ್ನ ದಶಾವತಾರವನು ll ವರುಷದ ಹಿಂದೆ ನಿನ್ನ ಪರಿಚಯವೇ ಒಂಥರ l ಈ ವರುಷ ಬದಲಾದ ನಿನ್ನ ರೂಪಾಂತರ ll ನಮ್ಮಿಂದಾದ

  ಬಾಳದೋಣಿಯಲಿ ನೀ ಜೊತೆಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆನೂ? ದಡ ಮುಟ್ಟುವ ಛಲವ ಎಂದಿಗೂ ಬಿಡೆನು ನಾನು!! ಅಂಬಿಗನಿಲ್ಲದ ದೋಣಿ ಇರಬಹುದು! ದಡವೇ ಸಿಗದ ಕೆರೆ, ನದಿ ಇರಲಾರದು!! ಬಾಳದೋಣಿ ಸಾಗಿಸಲು ಅಂಬಿಗ ನೀನಾಗಲೇಬೇಕೆಂದಿಲ್ಲ! ಬಾಳದೋಣಿಗೆ ಕಳಿಸಿದ ದೇವರು

  ಶಿವಮೊಗ್ಗೆ ಹರಿಕಾರ ವಂದಿಸುವೆ ನಿಮಗೆಂದು ಶಿವನನ್ನು ನೆನೆಯುತಲಿ ವಚನಗಳ ಬರೆದಿರಲು ಕವಿಯಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿ ಬೋಧಿಸುತ ತತ್ವವನು ಜನಕೆಲ್ಲ ಶರಣರಾಗಿ l ಯುವಕರಿಗೆ ಜೀವನದ ಕಷ್ಟಗಳ ಹೇಳುತ್ತ ಸುವಿಚಾರ ಹಾದಿಯಲಿ ನಡೆಯುತ್ತ ಬಂದವರು ಸವಿಯುತ್ತ

  ಪ್ರಕೃತಿಯ ಒಡಲನು ಬರಿದು ಮಾಡಿ ಸ್ವಚ್ವ ನದಿಗಳನ್ನು ಹೊಲಸು ಮಾಡಿ.. ತಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮುಂದು ಮಾಡಿ… ನಡೆಯುತಿಹರು ಇವರು ಪ್ರಕ್ಕೃತಿಯ ಮೆಟ್ಟಿ ಎಲ್ಲವೂ ನಂದೆ ಎಂದು… ಆದರೆ ಈಗ ಸ್ಮಶಾನ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಗಹಗಹಿಸಿ

  ಅಕ್ಕಾ , ಇಷ್ಟು ಮೋಹಕ ಚಲುವೆಯಾಗಿ ಏಕೆ ಹುಟ್ಟಿದೆ ನೀನು ? ಕೌಶಿಕನ ಮರುಳುಗೊಳಿಸುವಷ್ಟು ಅಕ್ಕ , ಏರು ಜವ್ವನೆ ನೀನು ಉಟ್ಟ ಸೀರೆಯ ಸೀಳಿ ಬಿಡಿ ಮುಡಿಯ ಬಿಚ್ಚಿ ಹೊರಟೆಯಾ ದಿವ್ಯ

  ಹಾವೇ ಹಾವೇ ನಿನ್ನಯ ಠಾವೆ, ನಮ್ಮಯ ಮನೆಯಲಿ ನಿನ್ನಯ ಮಾಯೆ, ನಿನ್ನಯ ಪ್ರವೇಶ ನಮಗದು ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ, ನಿನ್ನಯ ಆವೇಶ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ, ತಮ್ಮದೇ ಬದುಕಿನ ಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮಯ ಆನ್ಲೈನ್ ಪಾಠದಲ್ಲಿ, ಹಿರಿಯರು

  ಅವ್ವನ ನವಮಾಸದ ಹಿಂಸೆ, ಸಂಕಟಗಳು ಮಾಂಸಖಂಡಗಳಲ್ಲಿ ಬಲವಾಗಿ ನಿಂತಿವೆ ಹೆರಿಗೆ ಕಾಲದ ನೋವು, ನಿಟ್ಟುಸಿರುಗಳು ಕರುಳಲ್ಲಿ ಕರುಣೆಯಾಗಿ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿವೆ ಅವ್ವನ ಮಮತೆಯ ಎದೆಹಾಲು, ಕೈ ತುತ್ತುಗಳು ಬಿಸಿ ನೆತ್ತರಿನಲ್ಲಿ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿವೆ ಎತ್ತಿ

  ಯಾವ ಹಾಡು ಹಾಡಲಿ ನಿನ್ನ ನಾ ನಗಿಸಲು…? ಗೊಂಬೆಯಾ ತೋರಿಸಲೆ ಮಗುವಿನಂತ ಚಲುವೆಗೆ ನಿಂಬೆಯಾ ಇಳಿಸಲೆ ರಂಬೆಯಂತ ಬೊಂಬೆಗೆ ನಿನ್ನ ಮನ ಭಾರವಿಂದು ಹೇಳುವೆಯಿ ಏಕೆಂದು ನೋವಿದ್ದರೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು ನಗಿಸಬಂದೆ ನಿನ್ನ

  ಶಿವಣ್ಣನಿಂದ ಶಿವಕುಮಾರನಾದೆ    l ಗುರುಗಳ ಕೃಪೆಗೆ ಪಾತ್ರನಾದೆll ಭಾರತೀಯ ಪರಂಪರೆ ತುಂಬಾ ಪ್ರಾಚೀನ l ಗುರುಕುಲದಿ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಅಧ್ಯಯನ ll ಆರ್ಥಿಕ ಶೈಕ್ಷಣದಿ ಹಿಂದುಳಿದಿಹ ನಾಡಿದು l ನಿಮ್ಮ ಆಗಮನದಿ ಬದುಕು

  ಚೈತ್ರ ಮಾಸದ ಆಗಮನ (೨೦೨೦) ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು ಕೋರೋನಾ ಎಲ್ಲ ಕಡೆಗೂ ಭಯದ ವಾತಾವರಣ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು ಹೊಸ ಪಧ್ಧತಿಯ ಜೀವನ ।।೧।। ಎಲ್ಲಿಯೂ ಹೋಗೊದ ಇಲ್ಲಾ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಬರೋದ ಇಲ್ಲಾ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ಕಾಪಾಡೋನ

  ಬಳ್ಳಿಯೊ ಗಿಡಮರ ಟೊಂಗೆಯೊ, ಗಿಡಮರ ಟೊಂಗೆಯೊ, ಟೊಂಗೆಯ ಮಗ್ಗುಲ ಎಲೆಯೊ, ಮಗ್ಗುಲ ಎಲೆಯೊ, ಎಲೆಯ ಪಕ್ಕದ ಕಾಯಿಯೊ, ಪಕ್ಕದ ಕಾಯಿಯೊ, ಕಾಯಿಯೊಳಗಿನ ಬೀಜವೊ, ಕಾಯಿಯೊಳಗಿನ ಬೀಜವೊ, ಬೀಜದೊಳಗಿನ ರಸವೊ, ಬೀಜದೊಳಗಿನ ರಸವೊ, ರಸದೊಳಗಿನ

  ನನ್ನಿಂದ ದೂರವಾಗುವ ಮುನ್ನ ಯೋಚಿಸು ನಾನಿಲ್ಲದ ನಿನ್ನ ಉಣಬಡಿಸದೇ ಹೋದೆಯಾ ಅನ್ನ ನಾ ಹೇಗೆ ಬದುಕಲಿ ಚಿನ್ನ ಬಿಡಲಾರೆನು ನಿನ್ನಯ ಚರಣ ಹೇಳಿ ಹೋಗು ನೀ ಕಾರಣ ನಿನ್ನನ್ನೇ ನಂಬಿದನಲ್ಲೇ ಈ ತರುಣ

  ಆಕಾಶ ಭೂಮಿಗಳು ಮೊದಲಿಂದ ಪ್ರೇಮಿಗಳು, ತಾರೆಗಳ ತೋಟದಲಿ ನಲಿಯುತ ಕುಣಿಯುತ ||ಪ|| ಪ್ರೀತಿಯ ಸರಸ ತಂದಿತು ವಿರಸ, ಅಗಲಿದವು ದೂರ ದೂರದಲಿ ||೧|| ಭೂಮಿಯ ತಾಪ ಏರಿತು, ಬರುಡಾಯಿತು ಜಲ ಜೀವರಾಶಿಗಳು ||೨||

  ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ ಮರದ ನೆರಳಲ್ಲಿ ಬಿಸಿಲಿನಿಂದ ದಣಿದಿತ್ತು ಮೈ ಮನವು ಇಲ್ಲಿ ಆ ರವಿಯ ತೀವ್ರತೆಯು ಕೊಂಡೊಯ್ದು ನನ್ನ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನೂಕಿತ್ತು ಅರೆ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೆನ್ನ ಅಲ್ಲೊಂದು ತಂಪಾದ ಮುಗುಳ್ನಗೆಯ ಬೀಸಿ ಎದೆಯೊದ್ದು ಎಬ್ಬಿಸಿತು

  ಬರಿ ತೊಡಕುಗಳ ದಾರಿ ಇದು ಗಜಿಬಿಜಿ ಜೀವನ ಅರಿತು ನಡೆದಂತೆ ಸುಗಮ ಸಾದಿ ಬೆರೆತು ಬಾಳು ನೀ ಸುಖ ನೆಮ್ಮದಿ ಬೇಕು ಬೇಕೆಂದೆನಿಸಿತ್ತು ಒಂಟಿ ಬದುಕು ಯಾವ ನಂಟೂ ಇರದ ಸ್ವಂತ ಬದುಕು

  ಗೋಪಗೋಪಿಕೆಯರಿಗುಂಟು ಭಾಮೆ ರುಕ್ಮಿಣಿಯರಿಗುಂಟು ಅವರಿವರಿಗೂ ಉಂಟು ಮುರಳಿ ಸಾಂಗತ್ಯ ರಾಧೆಗೇನುಂಟು ಬರಿ ವಿರಹ ಭಾಗ್ಯ ರಾಧೆಗಿಲ್ಲ ಮುನಿಸು ಕ್ರಷ್ಣನ ಲೀಲೆಗೆ ರಾಧೆಗಿಲ್ಲ ಈರ್ಷ್ಯೆ ಗೋಪಿಕೆಯರೆಡೆಗೆ ರಾಧೆ ಬಯಸಳು ಎಂದೂ ಮುರಳಿ ತನ್ನ ಸ್ವತ್ತೆಂದು

  ನಿನ್ನೆಗಳ ನೆನಪಿನಲಿ ನಾಳೆಗಳ ಭರವಸೆಯಲಿ ಇಂದಿನ ನೈಜತೆಯಲಿ ಸರಿ-ತಪ್ಪುಗಳ ಅರಿಯುವಿಕೆಯಲಿ ಆಗು-ಹೋಗುಗಳ ನಿರೀಷ್ಕೆಯಲಿ ತೂಗುತಿದೆ ಜೀವನ ಜೋಕಾಲಿ ಜೀವನವೆಂಬ ಸಾಗರದಲಿ ಕತ್ತಲು-ಬೆಳಕಿನ ಆಟದಲಿ ಭಾವನೆಯೆಂಬ ಅಲೆಗಳಲಿ ಪ್ರೀತಿ-ದ್ವೇಷಗಳ ಬಲೆಗಳಲಿ ನಾಮುಂದೆ-ತಾಮುಂದೆಂಬ ಅವಸರದಲಿ ತೂಗುತಿದೆ

  “ಅಮ್ಮನ ನೆನಪು”….,,, ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಮೆಲುಕು ಅಮ್ಮ…ಅಮ್ಮ….ಅಮ್ಮಾಯೆಂದು ಕರೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ಅದೆನೋ ಸಂತಸವೂ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮುದ್ದು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಂಪವಳು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮಗುವಿನ ದಣಿವು ಆರಿಸುವ. ಮಮತೆಯ ಸ್ವರೂಪಳು ಅಮ್ಮ…ಅಮ್ಮ…ನಿನಗೆ ವರ್ಣಿಸಲು ಪದಗಳೇ ಸಾಲುತಿಲ್ಲವಮ್ಮ

  ಪಕ್ಕಪಕ್ಕದಲಿ ಕುಳಿತು ಈ ಜಗವನ್ನೆ ಮರೆತು, ಮಾತಿಗೆ ಮಾತು ಸಾಗಿತಲ್ಲ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳು ಹೆಣೆದವಲ್ಲ ! ಬಣ್ಣ ಬಳಿದ ಕಾಲುಬೆರಳು ಏನೋ ಬಯಸಿದಂತಿವೆ, ಮೂಗುತಿಯ ರತ್ನದ ಹರಳು ಅದನ್ನೇ ಪುನರುಚ್ಛರಿಸಿದೆ ಹೂವೆ. ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ

  ಕನಸು ಕಾಣುತಿದೆ ಈ ಮನಸು ಹೊಸ ಕನಸು ಕಾಣುತಿದೆ, ಪಾತಾಳದಿಂದ ನಭಕ್ಕೆ ನೆಗೆವ ಮನಸು ನನಸಾಗಲಾರದ ಕನಸು ಕಾಣುತಿದೆ. ವಿಶ್ರಾಂತಿಗೆಂದು ಮುಚ್ಚಿದರೆ ಕಣ್ಣು ಅಶಾಂತಿಯ ಪ್ರವಾಹವನೆಬ್ಬಿಸಿದೆ, ಕನಸಿನ ಆರ್ಭಟದ ಗುಡುಗು-ಸಿಡಿಲಿಗೆ ಹೌ ಹಾರಿ

  ನಾ ಕವಿಯಲ್ಲ, ಕದಿಯಲು ಬಂದಿಲ್ಲಾ ಯಾರು ನನ್ನವರಲ್ಲಾ.. ಓಂ ನಮಃ ಎನ್ನುವದೊಂದೆ ಕಾಯಾ ಹೇಳುವೆ ದಿನವು ಮಂತ್ರ ಸಾರಾ ಒಲೆಯದೆ ಸತಾಹಿಸುವಾ ಆ ದೇವಾ… ಕಾಮನ ಬಿಲ್ಲಿಗೆ ಏಳು ಬಣ್ಣಾ ನಾ ಕಾಣದ

  ಅದೇನು ಹೊಳಪು ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಾಲಿಯಲಿ ? ಚಂದಿರನ ಊರಿಂದ ಚಂದಿರನನೆ ತಂದಂತೆ , ನೂರು ನಕ್ಷತ್ರಗಳನೆಲ್ಲ ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿಟ್ಟಂತೆ !! ಕೋಲ್ಮಿಂಚಿನ ನೋಟ ನೋಡಿ ಈ ಮನಸು ತ್ಸುನಾಮಿಯಲಿ ಸಿಲುಕಿದಂತಾಗಿದೆ ಭಾವದಗಣಿತ ಕನಸು. ಹಾಲಗೆನ್ನೆ

  ಸಾಯಲೇಬೇಕೆಂದು ಮನಸು ಮಾಡಿ ನೆಟ್ಟೆನೊಂದು ಮರವನು ಆ ದಿನ, ಸಾಯುವ ಕನಸು ಕಾಣುತ ನೀರೆರೆದೆನದಕೆ ಅನುದಿನ; ಮರ ಬೆಳೆಯಿತು, ರೆಂಬೆಯು ಬಲಿತವು ಹಗ್ಗವ ಹುಡುಕಿ ತಂದೆನು – ನೇಣು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಸಾಯಲು !

  ಈ ಕೊರೋನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಫಲಿತಾಂಶ ಧನಾತ್ಮಕ ರೋಗಿಗಾದರೆ ಆತನ ಜೀವನವೇ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬೇಡ ಅನ್ನೋ ಕಂದನ ರೋದನೆಗೆ ನನ್ನಮ್ಮನ ಕಾಳಜಿಗೆ ನನ್ನ ಕೆಲಸದ ಗಡುವಿನ ಮಿತಿಗಳೇ ನನ್ನ ರಕ್ಷಾ

  ಶರಣರ ಬರವೆಮಗೆ, ಶುಭ ಸೂಚಕವಯಾ, ಶರಣರ ಬರವೆಮಗೆ, ಸೌಖ್ಯ ಬಂದಂತಯಾ, ಶರಣರ ಸೇವೆ ಎಮಗೇ, ಮುಕ್ತಿ ಸೂಚಕವಯಾ, ಶರಣರು ಬಂದರೆ, ಸಾಕ್ಷಾತ್ ವಿಶ್ವಗುರು ಜಗಜೋತಿ ಶ್ರೀ ಬಸವಣ್ಣನವರು ಬಂದಂತಯಾ. ಎಲೇ ಮನುಜ, ನಿನ್ನ

  ಮಂಚಕ್ಕೂ ಬೇಕು ಮಧುಚಂದ್ರಕ್ಕೂ ಬೇಕು ಹೆಣ್ಣು. ಆದರೆ ಮಗಳಾಗಿ ಯಾಕೆ ಬೇಡ?

  ಸಾಕು ನಿಲ್ಲಿಸು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ.. ಇದೇನಾ..ನಿನ್ನ ಆಚಾರ..|| ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವ ಸಂಹಾರಗೊಳಿಸು.. ಭಾರತ ಮಾತೆಯ ನಂಬಿಕೆ ಉಳಿಸು.. ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಜಾಲದಲಿ ಸಿಲುಕದಿರಿ.. ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಾಭಿಮಾನವ ಕೊಲದಿರಿ.. ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ವಂಚನೆ ಮಾಡದಿರಿ.. ಲಂಚದ ಹಾವಳಿಯಲಿ ಬೀಳದಿರಿ.. ಸಾಕು

  ಭಜಿಸು ಮನ ಭಜಿಸು, ಬಸವಣ್ಣನವರನು ಭಜಿಸು, ಕೂಡಲಸಂಗನ ಭಜಿಸು, ಶರಣರನ್ನು ಭಜಿಸು ಬಸವಣ್ಣನ ಭಜಿಸು. ಪಾಲಿಸು ನೀ ಪಾಲಿಸು, ಬಸವಣ್ಣನ ತತ್ವವ ನೀ ಪಾಲಿಸು, ಆಲಿಸು ನೀ ಆಲಿಸು ಸದಾ, ಬಸವಣ್ಣನ ವಚನ

  ಗುಡಿಯಲಿ ಕುಳಿತು ಅಭಯ ಹಸತ ತೋರುವವಳಲ, ವರಗಳು ಕೊಡುವವಳಲ, ಅಮ್ಮ ಅವಳು. ಸಂಸಾರ ನೌಕೆ ನಡೆಸುವಳು, ಕಲಿತ ಅಕ್ಷರ ನಾಲ್ಕು ಅವಳು, ಅಮ್ಮ ಅವಳು, ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಅನುಭವವಿಲ್ಲ, ಜಗದ ಒಡೆತನವು ಇಲ್ಲ, ಎಲ್ಲವೂ

  ಮದುವೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಡುವರು ನಗ ನಾಣ್ಯ, ಎಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟರೂ ಅದು ನಗಣ್ಯ, ವರನ ಕೊಳ್ಳುವ ಈ ಪದ್ಧತಿ, ಸದ್ಯಕ್ಕಂತೂ ಆಗುವ ಹಾಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ ಇದರ ರದ್ದತಿ, ಹೆಣ್ಣು ಸಿಗದ ಕಾಲದಲ್ಲೂ ಇಂಥ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ, ಹೆಣ್ಣಿನ

  ಮುನೋ..? ಮಾರ್ಸೋ..? ಬಿರುಗಾಳಿಯಂತೋಡಿ ಬಂದು ಏದುಸಿದರೇಳೆದ ಪುಟ್ಟ ವಾಮನ ” ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ.. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ.., ಮೂನೋ.? ಮಾರ್ಸೋ?” ನೂರೆಂಟನೇ ಪೇಜಿನ ಎಂಟನೇ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದ್ಹೋಗಿದ್ದ ನಾ ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನೋಡಲು ಮತ್ತದೇ ಕೋಚ್ಚನ್ನು ”

  ಇವಳು, ಹುಟ್ಟು ಸಾವುಗಳನೆಚ್ಚು ಕಂಡವಳು ಅಮ್ಮಳಿಗೂ ಮುನ್ನ ಮಗುವನಾಡಿಸುವವಳು. ರೋಗಿಯ ಬೆಂಗಾವಲು, ರೋಗಕೆ ಕಣ್ಗಾವಲಿವಳು ಶ್ವೇತಕೇತನಳಿವಳು, ಸೇವೆಗೆ ಸದಾ ಸಿದ್ಧಳು. ಜಾತಿ ಮತ ಧರ್ಮಬೇಧಗಳ ಕುರುಹೂ ತಿಳಿಯದವಳು ಎಲ್ಲರನೂ ತನ್ನವರೆಂದು ಭಾವಿಸುವ ನೈಟಿಂಗೇಲ್

  ಎಲ್ಲೆಯಿಲ್ಲದ ಊರಲೊಂದು ವಿಶಾಲವಾದ ಬೀದಿ ಬೃಹತ್ ದೀಪವೊಂದು ಬೆಳಗುವುದದರ ಹಾದಿ ! ಕೆಲವು ಸಣ್ಣವು ಕೆಲವು ದೊಡ್ಡವು ಒಟ್ಟು ಎಂಟು ಮನೆಗಳು ನೀಲಿ ವರ್ಣದ ಮೂರನೇ ಮನೆಯಲಿ ಮಾತ್ರ ಜನಗಳು ! ಕಪ್ಪು

  ಬಲು ಗಟ್ಟಿಗಿತ್ತಿ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳತಿ… ಅವಳೊಂದಿಗಾಡಿದ್ದೆ ಉಯ್ಯಾಲೆ ಮರಕೋತಿ ಮಲಗಿದ್ದೆ ಅವಳ ಮಡಿಲ ಶರತ್ಕಾಲದ ಪುಷ್ಪವೃಷ್ಟಿಯಲಿ… ಅವಳ ಭುಜದ ಮೇಲ ಕೋಗಿಲೆ ಹಾಡಿತ್ತು ವಸಂತಕಾಲದಲಿ ಕೊಂದೆವು ಅವಳನು ಅಗಲವಾದ ರಸ್ಥೆಗೆಂದು… ತುಂಡು

  ಹೆಳವನ ಕಂಡು ನಕ್ಕೆ ಎಡವಿದವನ ಕಂಡು ನಕ್ಕೆ! ವಾಚಳಿಯನು ಕಂಡು ನಕ್ಕೆ ಮೌನಿಯನು ಕಂಡು ನಕ್ಕೆ! ಬಡವನ ಕಂಡು ನಕ್ಕೆ ಸಿರಿವಂತನ ಕಂಡು ನಕ್ಕೆ! ಕೊನೆಗೆ ಕನ್ನಡಿಯ ಕಂಡು ಹೆಚ್ಚು ನಕ್ಕೆ!!!

  ಪ್ರೀತಿಯಂಬುದು ದೇಹಗಳ ಮಿಲನವಲ್ಲ, ಭಾವಗಳ ಸಮ್ಮಿಲನ! ಇದಕೆ ಸಾಕ್ಷಿ, ಎಲ್ಲೆ ಇಲ್ಲದ ನಮ್ಮ ಈ ಪ್ರೇಮ ಸಂವಹನ ನಿನ್ನ ಪರಪಂಚದಲಿ ನಾ ಬಾಳಲಾರೆ ನನ್ನ ಪರಪಂಚವನು ನೀ ತಾಳಲಾರೆ ನಿನ್ನ ಸೂರು ಬಾನು,

  ವೀರ್ಯ ನೀ ಕೊಟ್ಟರೆ, ಶಿಶುವ ದಾನ ಪಡೆಯುವೆ ಬೀಜ ನೀ ಬಿತ್ತರೆ, ಹಣ್ಣ ಸ್ವಾದ ಸವೆಯುವೆ ಬಾಳ ಜ್ಯೋತಿ ಕಾಣಲು, ಅವಳ ತೋಳ ವರಿಸುವೆ ಒಂದೇ ಒನಕೆ ಏಟಿಗೆ, ನೂರು ಕತ್ತಿ ಉರುಳಿವೆ!

  ನನ್ನವ್ವ ಸುಳ್ಳುಗಾತಿ ಹೌದು ಈಗೀಗ ಅವಳು ಸುಳ್ಳಾಡುತ್ತಾಳೆ ಮಾತುಗಳ ಮೌನದಲೇ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸನ್ನೆಯಲೇ ಉತ್ತರಿಸಿ ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಾಳೆ| ನನ್ನವ್ವ ಸುಳ್ಳುಗಾತಿ ತನ್ನೊಳಗಿನ ತನ್ನನ್ನು ದೂದರದೂರಕೆ ಸರಿಸಿ ಕುಟುಂಬದವರ ಸುಖಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನ ಜೀವ ಜೀತಕ್ಕಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ ಸುಖ

  ಈ ಇಳಿ ಸಂಜೆ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮನಸಲ್ಲೇಣೋ ತಳಮಳ ಯಾವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಏನಾಗಬಹುದೆಂಬ ಕಳವಳ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಕಣ್ಣಮುಂದೆಯೆ ಕತ್ತಲಾವರಿಸುತ್ತಿದೆ ಹುಚ್ಚು ಮನಸ್ಸು ಗಹಗಹಿಸಿ ನಕ್ಕು ಭಯ ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಿದೆ ಕಳವಳಕಾರಿಯಾಗಿ ಕಾಡುತಿದೆ ಈ ಹೊತ್ತಿನ

  ತೆರಳುವವನಿದ್ದೆನು ಇಂದು ಗೆಳೆಯರ ಸಂಗಡದೊಡನೆ ಬೆಳಗಾವಿಗೆ ಪಕ್ಕದ ವಾಹನದಲ್ಲಿಯೇ ಆಸೀನಳಾಗಿದ್ದಳು ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಮತ್ಸ್ಯಕನ್ಯೆ ಆಗಿಯೇ ಹೋಯಿತು ಪ್ರೀತಿ! ಮೊದಲನೋಟದಲ್ಲೇ!! ಕೈಯಲ್ಲಿಯೇ ಹೃದಯಾಕಾರ ರಚಿಸಿ ತೇಲಿಬಿಟ್ಟೆನು ನನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಹಡಗನ್ನು ನೋಡಿಯೂ ನೋಡದಿದ್ದಂತ್ತಿದ್ದಳು

  ಶುರುವಾಯ್ತು ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರ ಯುದ್ದ ಕೃಷ್ಣ ಅರ್ಜನರ ನಡುವೆ ನಡೆಯಿತು ಸಂವಾದ ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳಿದ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿವಾದ ತನ್ನ ದಶಾವತಾರ ತೋರಿಸಿದ ಎಲ್ಲಾ ಆಗು ಹೋಗುಗಳಿಗೆ ತಾನೇ ಕಾರಣನೆಂದ ಈ ಯುದ್ಧ ಧರ್ಮ ಅಧರ್ಮಗಳ

  ದಿನವೊಂದು ಸಾಕೇ ತಾಯಿಯ ಗುಣಗಾನ ಮಾಡಲು ಚಿರಕಾಲ ಋಣಿಯಾಗಿರು ನೀ ಮಾಡುತಲಿ ನಿತ್ಯೋತ್ಸವವ ಅಮ್ಮ ಒಬ್ಬ ಷೋಡಶಬಾಹು ನರಸಿಂಹನಂತೆ. ಆಯಾಸವೇ ಆಗದ ಮನುಜ ದೇವತೆಯಂತೆ. ಇಳೆಯೊಳು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷಕೆ ಕಾಣುವ ಭಗವಂತನಂತೆ. ಈತರದಿ ಸಿಗುವ

  ಚಲುವ ವಸುಂಧರೆ ನೀ ಹಸುರಿನ ವನಸಿರಿಯೆ ಜಗದ ಸಕಲ ಜೀವ ರಾಶಿಗಳಿಗೆ ನೀನೆ ಆಸರೆಯೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರುವಳು ಮಕ್ಕಳ ಕುಚೆಷ್ಟೇಗೆ ಮುಗುಳ್ನಗುವಳು ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳಿಗೆ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕಲರವ ಇಂಚರಕ್ಕೆ ತಲೆದೂಗುವಳು ಮುತ್ತು ರತ್ನಗಳು ತನ್ನ

  ಅವನ ಅಂಗಳದಾಗ ರಂಗೋಲಿ ಬಿಡುವುದನು ನೋಡಿ! ನಸುಕಿನ ಜಾವವೇ ಸಾಯುವರು ನಮ್ಮ ಹುಡುಗರು ಮತ್ತೆ! ಅವಳ ಸೋಂಕಿದ ಗಾಳಿಗೆ ಬದುಕುವರು…. ಮಂಚದ ದಿಂಬಿನ ಕೆಳಗೆ ಆಕೆಯ ನೆನಪು ಹೆಣೆದು ಎಚ್ಚರವಾಗದೆ ಹಾಗೇ! ಸವಿದು,

  ಕನ್ನಡ ನಾಡಿನ ವೀರ ವನಿತೆ ನೀ ನಮ್ಮ ಸ್ಪೂರ್ತಿ ದೇವತೆ ಪಾವನವಾಯ್ತು ನಿನ್ನ ಪಡೆದು ಕಿತ್ತೂರಿನ ನೀ ಒಂಟಿಸಲಗ ನಿನ್ನವಂತವರಿಲ್ಲ ಹೋರಾಟದೊಳಗ ಖಡಕ್ ಮಾತಿನ ಸರದಾರಿಣಿ ಕರುನಾಡ ರಕ್ಷಾಕಾರಿಣಿ ಕಪ್ಪ ಕೊಡಬೇಕೆ ಕಪ್ಪ

  ಮಧುಮಾಸ ಬಂದಿತು ಮಾಮರ ಕೋಗಿಲೆ ಬಾ ಬಾ ಬಾ ಬಾ ಬಾ ಹಾಡು ಬಾ ಹಾಡು ಬಾ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಸೊಬಗಿನ ಮಾಲೆಯ ಧರಿಸಿ ಕಾದಿಹೆ ನಿನಗಾಗಿ ಅನುದಿನ ಕಾತರಿಸಿ ಬಾ ಬಾ ಬಾ

  ಅವಳು ತಿರುಕರ ರಾಣಿ! ಸಖಿ ನಿಶ್ಚಲ ದಾರಿಗಳ ಸೀಳು ನೆನಪುಗಳಲಿ ಅವಳು ಸದಾ ಸುಖಿ ರವಿಕೆ ಮೇಲೆ ತೇಪೆ ಹರಿದ ಸೀರೆಯ ಹೊದಿಕೆ ಕಂಕುಳಲ್ಲೊಂದು ಕೂಸು, ಕೈಲಿ ಭಿಕ್ಷೆಯೆತ್ತಿದ ಕಾಸು ರವಿಕಿರಣಗಳ ಚುಂಬನದಿಂದವಳ

  ಹಗಲಿರುಳು ದುಡಿಯುವನು ಕಾರ್ಮಿಕ, ಅವನಿಗಾಗಿ ಈ ದಿನಾಚರಣೆ ಮಾರ್ಮಿಕ, ಎಳೆಯುತ್ತಿರುವನು ಜೀವನದ ಗಾಡಿ, ಕುಟುಂಬಕ್ಕಾಗಿ ಮಿಡಿಯುತ್ತಿದೆ ನಾಡಿ, ದಿನದ ದುಡಿಮೆ ನೀಡುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನ, ಅದಕ್ಕೂ ಹಾಕುತ್ತಿರುವರು ಕೆಲವರು ಕನ್ನ, ಪರಿಶ್ರಮಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಷ್ಟು ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ

  ಈ ಬ್ರಹ್ಮ ರಚಿಸಿದ ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ .. ಕಲ್ಲು ಮಣ್ಣು ನೀರಿನಿಂದ ವಾಯು ಅಗ್ನಿ ತತ್ವಗಳಲ್ಲಿ ..ರಚನೆಯಾಯಿತು ಮನುಕುಲವೇ ಇಲ್ಲಿ.. ತಯಾರಾದರು ಸಂತರು, ಜ್ಞಾನಿ ಗಳು ಇಲ್ಲಿ… ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ.. ದೈತ್ಯರು ದುರಚರಿಗಳು ಇಲ್ಲಿ.. ಧರ್ಮ

  ಎಲ್ಲರೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹರಸುವರು ಹೊಸ ವರ್ಷಕೆ ಹಾರ್ದಿಕ ಶುಭಾಶಯ ಆದರಾರೂ ಹೊತ್ತು ತರರು! ಹೊಸ ಭಾವಗಳ ನವ ಆಶಯ ಎಳ್ಳು ಬೆಲ್ಲ ತಿಂದು ಅಣಿಯಾಗುವರು ದನಗಳ ಸಿರಿಹಬ್ಬ ಸಂಕ್ರಾಂತಿಗೆ ಆದರಾರೂ ಹೊತ್ತು ತರರು!

  ನಾಳೆ ಮತ್ತೆ ಚುನಾವಣೆ, ಆಗಲಿದೆ ಹಣದ ಚಲಾವಣೆ, ಏನೂ ಆಗದು ಬದಲಾವಣೆ, ಬೆರಳಿಗೆ ಶಾಹಿ ಗುರುತು, ಮತ ನೀಡಬೇಕು ಅಭ್ಯರ್ತಿಯನ್ನು ಅರಿತು, ಏನೂ ಹೇಳಲಾಗದು ಫಲಿತಾಂಶದ ಕುರಿತು, ಗೆದ್ದವರು ಹೋಗುವರು ದಿಲ್ಲಿಗೆ, ನಮ್ಮ

  ನಮ್ಮ ಬಡಾವಣೆ ಆಗುತ್ತಿದೆ ಸುಂದರ, ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆಗೆ ಹಾಕೋಣ ಹಂದರ, ಶಿವನಿಗೆ ಸಲ್ಲಿಸೋಣ ನಮನ, ಸ್ವಚ್ಛತೆಗೆ ನೀಡೋಣ ಗಮನ, ರೋಗ ರುಜಿನ ಇತ್ತ ಸುಳಿಯದಿರಲಿ, ಸುಶಿಕ್ಷಿತರಾದ ನಮಗೆ ಇದರ ಮಹತ್ವ ತಿಳಿದಿರಲಿ, ನಮ್ಮದಾಗಲಿ ಮಾದರಿ

  ಅವಳು ಆದಳು ನನ್ನ ಅರ್ಧಾOಗಿ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಲ್ಲಿವರೆಗೂ ನನಗೆ ಅರ್ಧ ಅಂಗಿ (ಬನಿಯನ್ ಮಾತ್ರ ) ಅವಳು ನನ್ನ ಜೀವನ ಸಂಗಾತಿ, ನನಗಿನ್ನೂ ಅರ್ಥವಾಗಿಲ್ಲ ಅವಳ ಪೂರ್ತಿ ಸಂಗತಿ, ಅವಳಿಗೆ ಬೇಕು ಸ್ಯಾರಿ

  ಮಹಿಳೆ ಪುರುಷರಿಗೆ ಸಮಾನ, ಅವಳಿಗೆ ಈ ಹೊತ್ತು ಸನ್ಮಾನ, ಎಲ್ಲ ರಂಗದಲ್ಲಿದೆ ಅವಳ ಪಾತ್ರ, ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ ಸೇವಾ ವಲಯದ ಗಾತ್ರ, ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲೂ ಕಂಡು ಕೊಂಡಳು ನೆಲೆ, ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ನಲ್ಲನ ನಲ್ಮೆಯ ನಲ್ಲೆ,

  ಮಹಾ ಮಾರಿ ಕೋರೋನ ಎಂಬ ಮಹಾಭೂತ ಬೆನ್ನಾತ್ತಿರುವುದು ಬೆಂಬಿಡದೆ ಎಲ್ಲರ ಸುತ್ತಾ.. ಕುಂತಲ್ಲಿ ನಿಂತಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಮಂತರ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ದೇಶ ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಾನಗರದಲ್ಲಿ.. ಮೊದಲನೆಯ ಅಲೆಯಲ್ಲಿ ಸುನಾಮಿಯಾಗಿ ಹೊತ್ತು ಹೋದೆ ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಜನರನ್ನಿಲ್ಲಿ..

  ಸಿದ್ದೇಶ್ವರ ಸಂತ ಜ್ಞಾನದ ನಿಧಿ, ಅಧ್ಯಾತ್ಮಿಕದ ಗಣಿ.. ಭಾವೈಕ್ಯತೆಯ ಸಂಗಮ ರಿವರು. ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಗರಿ.. ಅವರೇ ನಮ್ಮ ಸಿದ್ದೇಶ್ವರ ಅಪ್ಪನವರು.. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೊಬಗೇ ಅವರ ಜೀವಾಳ. ಸದ್ವಿನಯದ ಹೃದಯ ಶ್ರೀಮಂತ…

ಮುಂಗಾರು ಮಳೆ ಬಂತು ಸವಿಗನಸುಗಳ ತಂತು ನೆನಪೊಂದು ಅಲೆಯಾಗಿ ಬಂತು ತಂಪಾದ ಹನಿಯಲ್ಲಿ ಇಂಪಾದ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಡೊಂದು ಮಧುರ ಭಾವ ತಂತು || ಮಲೆನಾಡ ಸಿರಿಯಲ್ಲಿ ಮೋಹದ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಮಾತೊಂದ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದು

ನುಡಿದಂತೆ ನಡೆ ನುಡಿದಂತೆ ನಡೆ ಇರಲು ಸತ್ಯದ ಪಥವಿರಲು ಮಂದಹಾಸ ಸೂಸುತಿರಲು ನಮ್ರ ಭಾವ ತುಂಬಿರಲು ಕಾಯಕದಿ ನಿಷ್ಠೆ ಇರಲು ಗುರಿಯೊಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಿರಲು ಅದಮ್ಯ ಉತ್ಸಾಹವಿರಲು ಸಾಧಿಸುವ ಛಲವಿರಲು ನೋವು ನಲಿವು ಏನೇ ಬರಲು

  ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ??? ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ದಾರಿ ತುಳಿಯುವಾಗ, ಮನಸ್ಸು  ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮಾತು ಕೇಳದೆ ಧಿಕ್ಕಾರ ಎನ್ನುತ್ತೆ. ಹತ್ತರಲ್ಲಿ ಆರು ಜನಾ ಸುಳ್ಳರೇ ಕುಡಿದಾಗ ಸತ್ಯವು ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ ಬೆತ್ತಲೆ ಮಾರಾಟ ವಾಗುತ್ತೆ. ಛಲೋ ಅಯಿತು ಬ್ರಿಟಿಷ್ರು

  ಮಿಂಚಿನಂತೆ ಮನಕೆ ತಾಗಿ ಮನದಲ್ಲಿ ನೋವು ಮಾಡಿ ಹಾರಿ ಹೋಯಿತೇಕೆ ಈ ಪ್ರೀತಿ? ಪ್ರಿಯೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪು ಹೃದಯ ಘಾಸಿ ಮಾಡಿತೇಕೆ? ದೇವರಾಡಿಸಿದ ಆಟದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ನೆನಪು ಮಾತ್ರ ‌‌‌ ‌‌‌

  ಕನ್ನಡ ನಾಡು ನಮ್ಮ ನಾಡು ಕನ್ನಡ ಚಿರಕಾಲವಿರುವ ಕನ್ನಡ ಎಲ್ಲ ನಾಡಿಗಿಂತ ಮಿಗಿಲು ಚೆಲುವ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ. ಸಸ್ಯ,ಪ್ರಾಣಿ ಸಮೃದ್ಧ ನಾಡು ಜನಸಂಪತ್ತಿನಿಂದ ತುಂಬಿರುವ ಬೀಡು ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಕೂಡಿದೆ ಒಲುಮೆಯಿಂದ ತುಂಬಿದೆ. ನೋಡು

  ನೆನಪುಗಳೇ ಹಾಗೇ… ಬೆಂಬಿಡದ ಭೂತದಂತೆ “ಬಿಟ್ಟೆನೆಂದರೆ ಬಿಡದೀ ಮಾಯೆ” ಎಂಬಂತೆ ಇರುತ್ತವೆ ಕಾಡುತ್ತಲೇ… ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಪುಳಕಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ ಆಕ್ರೋಶಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮುದಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ ಆಗಾಗ ಅಳಿಸುತ್ತವೆ ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಯಾಕೆಂದರೆ ನೆನಪುಗಳೇ ಹಾಗೇ…. ಯಾವಾಗೆಂದರೆ ಆವಾಗ

  ಕವನೆಯಿಂದ ಕಲ್ಲು ಕೊಟ್ಟರೂ ಮಾಮರ ನೀಡುವದು ಭೂಲೋಕದ ಸಿಹಿರಸ ಕನ್ನೆಯಿಂದ ಕಟ್ಟಿದರೂ ಕಟೆದರೂ ಗೋಮಾತೆ ನೀಡುವಳು ಭೂಲೋಕದ ಅಮೃತರಸ ಮಾಗೋಮಾತೆಯರಂತೆ ಸಹನೆ ಬೇಕು ಮನುಜಾ ಮರಗಳಿಂದ ಮಳೆ ಮಳೆಯಿಂದ ನಿಸರ್ಗ ಭಕ್ತಿಯಿoದ ಪುಣ್ಯ

  ನಾ ಮಾಡಿದ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ನಾನೇನು ಮಾತನಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಭಾಭವನದ ಮುಂದಿನ ಜನರು ಕೂಗಿದ್ದರು, ಕಿರುಚಿದ್ದರು,ಸಿಳ್ಳೆ ಹಾಕಿದ್ದರು ನಾನೇನು ಮಾತನಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಡತನದ ಬೇಗೆಯಲಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಸತ್ತು ಬಂದ ಉಸಿರದು , ಆ ಪವನ ತರಂಗಗಳೇ ಬಾಯಿಯಿಂದ

  ತೋಳಲಿ ನನ್ನ ಹಿಡಿದು ಎದೆಹಾಲು ಉಣ್ಣೀಸಲು ಅಮೃತವೇ ಕುಡಿದಂತೆ ಅಮ್ಮ… ಜೋಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮಲಗಿಸಿ ಜೋಗುಳ ಹಾಡಿ ತೂಗಲು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹಾರಡಿಡಂತೆ ಅಮ್ಮ… ಕಾಲುಗಳ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕೂರಿಸಿ ಎಣ್ಣೆ ಸ್ನಾನವ ಮಾಡಿಸಲು

  ಹಕ್ಕಿಯ ಇಂಚರ, ಬಾನ ಚಂದಿರ ಮಳೆಯ ರಂಗು, ಮುಗಿಲ ತುಂತುರು ಮಣ್ಣ ಘಮಲು, ಮನದ ತೊದಲು ಎಲ್ಲ ಕೂಡಿಹೆ ನನ್ನೆದೆಯ ಬೊಕ್ಕಸದಲಿ ನನ್ನೆದೆಯ ಜ್ವಾಲಾಗ್ನಿಗಿಂತಲೂ ಉರಿಯಬಲ್ಲನೇ ಸೂರ್ಯನು ಅದ ತಣಿಸಲು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದಿರನ

  ರವಿಯ ಹೊಂಗಿರಣ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುತ್ತಲೇ ಬೆಳ್ಳಿಮಿಂಚಾಗಿ ಕಂಗೊಳಿಸುವ ಅಲೆಯ ಸಿರಿ ಕಂಡು ನಿಬ್ಬೆರಗಾದೆ ಕನಲುತ್ತ ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತ ಚಿಮ್ಮುವ ಹಾಲು ನೊರೆಯ ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿ ಅದರ ಜೀವನ ನೌಕೆ ಹಾಯ್ದಿತು ಮನದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಅಡೆತಡೆಗಳ ಮೆಟ್ಟಿ

  ಹಕ್ಕಿಗಳು ಕುಂತಾವ ನೋಡಿರಾ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಸೂರಿನಡಿ ಬಣ್ಣಹೊದಿಕೆಯ ಆನಿಸಿ ಬಿರುಕು ಮುರುಕಿನ ನಡುವೆ ಅಳಿದುಳಿದ ಬಣ್ಣ ಹಾಸುಗಳು ತೂಗ್ಯಾವ ಈ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕನಸಲೂ ಬದುಕಿನ ಬಣ್ಣಗಳು ಕೂಡ್ಯಾವೇ?! ತವಕದಿ ದಿಟ್ಟಿಸುತ ಕೊಂಚ

  ಅರಳಿದವು ಮೊಗ್ಗುಗಳು ಹೂವಾಗಿ ಮನವೆಂಬ ಮನದಂಗಳದಿ ಬೀರಿದವು ನಗುವಿನ ಪರಿಮಳವನು ನಮ್ಮಯ ಮುದುಡಿದ ಬಾಳಿನಲಿ.||೧|| ಮೂಡಿತು ತಾಯಿಯ ಗರ್ಭದಲಿ ಜೀವನ ಪಡೆಯುವ ಆಸೆಯಲಿ. ನಲಿಯಿತು ಮನವು ಸಂತಸದಿ ಹೊಸ ಜೀವನ ನೀಡುವ ಹಂಬಲದಿ.||೨||

  ಎಲ್ಲ ಶಿಕ್ಷಕರು ಕಲಿಸುವರು, ಎಲ್ಲರು ನಮಗೆ ಸಮಾನರು. ಇವರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ದೇವರ ಸಮಾನ, ನಾವು ಕೊಡಬೇಕು ಇವರಿಗೆ ಸನ್ಮಾನ. ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ, ದಾರಿ ತೋರುತ್ತಾರೆ, ತಪ್ಪನ್ನು ತಿದ್ದುತ್ತಾರೆ, ವಿದ್ಯಾವಂತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇವರು ಮಾಡಿ

  ಕಳೆದ ವಾರ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಮರಳಿ ಬರುವ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಕ0ಡ ನೋಟವೋ0ದು ಎದೆಯು ಝಲ್ಲೆ0ದೆನಿಸಿತು॥ ಕೆ0ಪು ಬತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ನಿ0ತ ತಿರುಕ್ ಹುಡುಗರು ಮಾರುತ್ತಿದ್ದರು ಕಾರು ಬ0ದು ನಿ0ತ ಮೇಲೆ ಅ0ಗಲಾಚಿ ಬೇಡುತ್ತಿದ್ದರು

  ನಾನೊ0ದು ಹೇಳುವೆನು ಕನ್ನಡದ ಕಥೆಯನು ದುಗುಡ-ದುಮ್ಮನಗಳ ಈ ವ್ಯಥೆಯನು ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದದ ಭಿತಿಯಲಿ ಯಶಸ್ಸಿನ ಭ್ರಾ0ತಿಯಲಿ ಸ0ವಾದದ ವಾದದಲಿ ಬದಲಿದ ಎದೆಯಲಿ ಯಾರೂ ಎಳೆಯೂತ್ತಿಲ್ಲ ಕನ್ನಡದ ದಾರವನು ಯಾರೂ ಎರೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ ಮತ್ತದರ ಧಾರೆಯನು ಮುಸುಕಿದ

  ಎಲೆ ಮಾನವ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತು ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವತೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತು ನನ್ನ ಪವಿತ್ರತೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತು ನನ್ನ ಸುಂದರತೆ ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು ನನ್ನನ್ನು ಉಳಿಸು ಮಾನವಾ ನನ್ನನ್ನು ಉಳಿಸು ನನ್ನ

  ನಿಮ್ಮ ಲಾಟಿ ಬೂಟು, ಅಶ್ರುವಾಯು ಅನ್ನಕೊಟ್ಟ ವರೆದೆಗೂ ಗುಂಡಿನದಾಳಿ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ ಭೂಮಾತೆಗಾಗಿ ನಾವೋ ಈ ನೆಲದ ಅಸ್ಪೃಶ್ಯರು ಅವರ ಡೊಳ್ಳು ನಗಾರಿ ಸದ್ದಿನ ನಡುವೆ ನನ್ನೆದೆಯ ಕೂಗು ಮಂಕಾಗಿದೆ ನೆತ್ತಿಯಲಿ ನೆರಳಿಲ್ಲ ಬಾಳಿಗಾಸರೆಯಿಲ್ಲ

ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ನನ್ನ ಭಾವನೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ, ಮನಸ್ಸೆಂಬ ಮೊಗ್ಗನು ಹೂವಾಗಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ….. ನಿನ್ನ ಆ ನಗು ಮತ್ತು ಸುಂದರ ಮುಖ, ಸೇವಂತಿಕೆಯೊಡನೆ ಮಲ್ಲಿಗೆಯಂತೆ, ನಿನ್ನ ಆ ರೂಪ ಮತ್ತು ಬಂಗಾರದಂಥ ಬಣ್ಣ, ತುಪ್ಪದಲ್ಲಿ ಕರಗಿದ

ಹೊಸ ವರ್ಷ ಶಾರ್ವರಿ, ಆಯ್ತು ಜೀವನ ದುಬಾರಿ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹಬ್ಬಿ…… ಹದಗೆಡಿಸಿತ್ತು ಕರೋನಾ ಎಂಬ ‘ಮಾರಿ’ ಕೆಟ್ಟ ಸುದ್ದಿಗಳೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನೋಡೋಕ್ ಆಗ್ತಿರ್ಲಿಲ್ಲ ‘ಮಾರಿ’ ಎಷ್ಟೋ ಕುಟುಂಬಗಳ ಜೀವನೋಪಾಯವೇ ಹಾಳಾಯ್ತಲ್ಲರಿ.. ಅಲ್ಲೋ ಇಲ್ಲೋ ಸಂತಸದ

  ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬುವುದೆನಗೆ ಕಂದ ತಿನ್ನಲು ನೀ ನನ್ನ ಕೈತುತ್ತು ಬೇರೇನೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ ನನಗೆ ನಗುನಗುತಾ ಇರು ನೀನು ಯಾವತ್ತೂ. ಕೂಲಿ ನಾಲಿ ಮಾಡಿಯಾದಾರೂ ಸಾಕುವೆ ನಿನ್ನ ಸೋಲದೇ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ನಿನಾದರೂ ಏಳಿಗೆ

ನಿತ್ಯ ಹೊಳೆವ ಪದಗಳೆಲ್ಲ ಭಾರವಾದ ನಿನ್ನ ಹೃದಯದಿ ಕಳೆಯದೆ ಮಲಗಿವೆ ಗೆಳತಿ ಭಾವ ಭಿತ್ತಿ ಮನವದೆಲ್ಲ ಮುದುಡಿದ ಕಾಗದಾಗಿದೆ ಕಳೆಯದೆ ಲೇಖನಿಗೆ ಮಸಿ ತುಂಬು ಗೆಳತಿ ಚಿಂತೆ ಗಿಂತೆ ದೂರಗೊಳಿಸಿ ಮನಕೆ ಚೈತನ್ಯ ತುಂಬಿ

“..ನನ್ನ ಕರಿ ನೆರಳು..” ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ತೇಲುವ ನೇಸರ ಖುಷಿಯಿಂದ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಹಸಿಯ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಕೆಸರು ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟು ಗದಗದಿಸುತಿದೆ ಕಾನನ ಕಾಮಾಲೆಯ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದುಕೊಂಡು ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನಿಂತಿದೆ ಹರಿವ ಹರಿವುಗಳೆಲ್ಲ ಆಆ ಎಂದು

  ಸಹನಾಮಯಿ ಭೂದೇವಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಕರುಣಾಮಯಿ ಜನನಿಯ ಗರ್ಭ ದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದಳು ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವಾಗಿ ಮನ-ಮನೆಯ ನಂದಾದೀಪವಾಗಿ ತಂದೆ-ತಾಯಿಯ ಭರವಸೆಯ ಬೆಳಕಾಗಿ ಒಡ-ಹುಟ್ಟಿದವರ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆಲೆಯಾಗಿ ಬಡತನಕ್ಕೆ ಸಿರಿಯಾಗಿ ತೊಂದರೆಗೆ ಸವಾಲಾಗಿ ನೋವಿಗೆ ನಲಿವಾಗಿ

ನನ್ನ ಪಯಣವು ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸಬೇಕು ನಾನಾ ಯಾನದಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆದ ನಾನು ಕ್ಷಣಗಳ ಹಿಂದೆ ಸರಿಸಿ ಕೊನೆ ಕ್ಷಣದೊಡನೆ ಹೊರಟಾಗ , ಮಸಣದೆಡೆ ನಡೆವಾಗ, ಮಸಣವೂ ಅಶ್ರುಜಲ ಸುರಿಸುವಂತೆ ಬದುಕಿಬಿಡಬೇಕು. ನನ್ನ ಬದುಕಿಗೆ ಪೂರ್ಣ

ಹೇ! ‘ಕೊರೊನ’ ಮನುಕುಲಕೆ ತಂದೆ ಇದೆಂತಹ ಪ್ರಖರ ಆಘಾತ, ಮತಿಹೀನನಾಗಿ ನಿಸರ್ಗ ಶೋಷಿಸಿದ ಮಾನವನಿಗೆ ವಿಪರೀತ ಹೊಡೆತ. ಸಂಘಜೀವಿ ಮಾನವನಿಗೆ ಯಾರಿಗೂ ಭೇಟಿ ಮಾಡದ ಬಂಧ, ಬಹುದಿನದ ನಂತರ ಪಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಸ್ವಚ್ಛ ಆಗಸದ ಸ್ವಚ್ಛಂದ.

ಎಂಥಾ ಜನರಯ್ಯಾ ಇವರು ಎಂಥ ಜನರಯ್ಯ ಸುತ್ತುವವರು ಮರದ ಸುತ್ತ ದೇವೆರೆಂದು ಕಡೆಯುವರು ಅದೇ ಮರವನ್ನು ಸುಡುವದಕ್ಕೆ ಮರವ ಸುಟ್ಟು ಅದರ ಬೂದಿಯನ್ನು ತಿಲಕ ಇಡುವವರನ್ನು ನೀ ಎಂದು ಕ್ಷಮಿಸಯ್ಯಾ ಮುಳುಗುವವರು ಇವರು ನದಿನೀರಲ್ಲಿ

ಸೂಜಿ ಮೊನೆಯ ಮೇಲೆ ಉಸಿರಾಡುತಿವೆ ಅಸಂಖ್ಯ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಈಗಲೂ ನನ್ನ ಎದೆಯಲಿ ಹಳಸಿದ ಬೆಳಂದಿಗಳು ಕೂಡ ಕಣ್ಣೀರಾಗಿ ಹರಿದು ಹೋಗಿದೆ ದೂರ ದೂರಕೆ ಕಪ್ಪು ಕಡಲಲಿ ಹಾಯಿ ದೋಣಿಯೊಂದು ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ ಎದೆಯೊಡ್ಡಿ ತೇಲುತಿದೆ ಅಲ್ಲಿ

ಧರೆಯ ದಾಹವನು ನೀಗಿಸುವ ವರುಣ ನೀನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಸಿದ್ಧವಾಗುವುದು ಮರಣ ನಿತ್ಯ ಭೂರಮೆಯನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವ ಕಿರಣ ಮೋಡದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದೆ ಬಾನಿನ ಆವರಣ ರೈತನಿರದಿದ್ದರೆ ನೀಗೀತೇ ಜಗದ ಹಸಿವು? ದುಡಿಯದಿದ್ದರೆ ಸಾಗದು ಈ ಜೀವನವು ಮೌಲ್ಯವನು ಮರೆತರೆ

ತಂದೆ ನಿನ್ನ ಕಾಣಲೆಂದು ಓಡಿ ಬಂದೆನು ಕರುಣೆ ತೋರಿ ಕೈಯ ಹಿಡಿದು ಕಾಯೋ ನನ್ನನು ಸಿದ್ದರಾಮ ತಂದೆ ನೀನು ಹರಸು ನನ್ನನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಹರಿಸಿ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮ ಸುಧೆಯನು || ಎನಿತೋ ಜನುಮ ತಿರುಗಿ

ಬಂದಿಹೆ ಬಸವ ನಿನ್ನನು ಕಾಣಲು ದರುಶನ ಭಾಗ್ಯವ ನೀಡಯ್ಯ ಬಸವನ ನಾಮವು ಒಂದೇ ಕಳೆವುದು ಭವದಾ ಭಾದೆ ಲಿಂಗಪ್ರಿಯ ಜಂಗಮ ಪ್ರಿಯ ನಮ್ಮಯ ಜೀವನ ನಿನಗೆ ಅರ್ಪಣ ಬಸವ ಎನ್ನಲು ಇಲ್ಲ ಭವ ||

ಹೊರಟೆ ನಾನು ಗಗನಯಾತ್ರಿಯಾಗಿ ಹೊಸ ಕನಸಿಗಾಗಿ ಬದುಕ ಕರೆಗಾಗಿ ತೊರೆದೆ ಗೂಡನು ತಾಯಿ ಮಡಿಲನು ಬಾನಂಗಳ ಚುಕ್ಕೆಗಳೆನಿಸುತ ನವ ನವೀನ ಗೂಡಿನೊಳಗೆ ಹೊಸ ಜನರೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯುತಲಿ ಕಳೆದು ಹೋದೆ ನಾನು ಚಂದೆದ ಭ್ರಮೆಯೊಳಗೆ ಹೊರಟೆ

ಮೊದಲಿತ್ತು ಬಯಲು ಜನರ ಮಧ್ಯೆ, ದೇಶಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಆಗ ನನ್ನದು ನಿನ್ನದು ಇರಲಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲವು ನಮ್ಮದಗಿತ್ತು ಎದ್ದಿತೊಂದು ಬೇಲಿ ಜನರ ಮಧ್ಯೆ, ದೇಶಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನನ್ನದಾವುದು ನಿನ್ನದಾವುದು ಎಂದು ತಿಳಿಸಲು ಬಯಲಿನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವಿಲ್ಲದಿದ್ದರು ನೋಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು

ಮುರಿದೆದ್ದು ಬಾನೀನು ಕೋಣೆಯ ಕಡಲೇ ದಿನವೂ ಬಿದ್ದೆದ್ದು ಕರಿ ಕಲ್ಲ ಮೇಲೆ ತೆರೆಯಾಗಿ ಅಲೆಯಾಗಿ ನೀ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಕೈಮುಗಿದು ನಮಿಸುವುದು ನಮ್ಮೂರ ಬೇಲೆ ಭೂತಾಯಿ ಒಡಲಲ್ಲಿ ನೀ ಜನಿಸಿ ಗಂಗೆ ಹರನ ಶಿರದಲ್ಲಿ

ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದಂಥ ಆದರೆ ನಿಮಗೆ ಮಾತ್ರ ಕಾಣಬಹುದಾದ ಗಾಯಗಳಿಗೆ ಮದ್ದು ಹಚ್ಚಿ ಕಟ್ಟಬಾರದು ಬೀಸುಗಾಳಿಗೆ ಒಡ್ಡಿ ಒಣಗಿಸಬಾರದು; ಕಂಡಕಂಡವರಲ್ಲಿ ಅರುಹಿಕೊಂಡು ಸ್ವತಃ ಸಾಂತ್ವನಗೊಳ್ಳಬಾರದು ನಿಮಗೆ ಮಾತ್ರ ಕಾಣಬಹುದಾದ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ತಣ್ಣಗೆ ಕೂತು ಅದನ್ನು ಬಿಡಿಸಿಡಿ

ನಾವು ಗಂಡಸರೇ ಹೀಗೆ… ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿಯ ರಾಜಕುಮಾರರು ವಂಶವ ಬೆಳಗುವ ಕುಲದೀಪಕರು ಅಕ್ಕತಂಗಿಯರಿಗಿಂತ ಮೇಲರಿಮೆಯವರು ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕದಿರಲು ಕಟ್ಟಳೆ ಇದೆ ನಮಗೆ ದುಃಖವನು ಒಳಗೊಳಗೇ ನುಂಗುವೆವು ಕೊನೆಗೆ ಬಂಧ – ಬಂಧನವಾಗುವುದು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯಿಲ್ಲವೇ,

ಕಾಡಬೆಳದಿಂಗಲಿನಲ್ಲಿ ಮಿಂಚು ಹುಳದಂತೆ ಮಿಂಚಿ ಮಿಂಚಿ ಮರೆಯಾಗುವ ನಿಹಾರಿಕೆ ದೀಪ್ತ ರೂಪದಲಿ ಮೂರ್ತ ರೂಪ ತೋರಿ ಅಭಿಮಂತ್ರದಿ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಸು ಅಭಿಸಾರಿಕೆ //೧// ದೀಪಮ್ ಪರಂಜ್ಯೋತಿ ಬೆಳಗಿಸುತ ಆಕಾಶದೀಪ ಹಿಡಿದು ಬಾ ಶುಭಕಾರಿಕೆ ಮನಕೂಪ ಇಲ್ಲವಾಗಿಸುತ

ಸಾಕು ಹೋಗಿಬಿಡು ‘ಕೋವಿಡ್ ೧೯’ ನಿನ್ನಿಂದ ತುಂಬಾ ಸಂಕಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದೆ ಈ ಜಗತ್ತು . ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚಳಿಯದೆ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟಿ ನೀ…ನಿವತ್ತು. ನರ ಮಾನವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳು ಮರುಕಳಿಸದಿರಲಿ ಯಾವತ್ತೂ ….. ತುಂಬಾ

ಚಿಂತನೆಯ ಒರೆ ಹಚ್ಚಿ ಬದಿಗಿರಿಸಲು ಭಾವುಕತೆ ಸತತ ಪ್ರಯತ್ನದಿ ಪಡೆವರು ಜೀವನದ ಸಾರ್ಥಕತೆ ಕರ್ಮ ಮಾರ್ಗದಲಿ ನಿರಂತರ ಇರಲು ಕುಶಲತೆ ಜಾಗ್ರತೆ ಚಂಚಲತೆ ಮೆಟ್ಟಿ ನಿಂತು ನಿತ್ಯ ಇರಿಸಲು ಏಕಾಗ್ರತೆ ಸಂಕಲ್ಪ ಕ್ರಿಯಾಶಕ್ತಿ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಲಿ

ಬಯಕೆಗಳ ಹೊತ್ತು ಬಾನಾಡಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳ್ಳಕ್ಕಿಯಾಗಿ ಹಾರುತಲಿರುವೆ ಕಾಣಲೊಲ್ಲದು ಎಲ್ಲೂ ಹಸಿರೆಲೆ ಕಾಡು-ಮೇಡು ವಿರಮಿಸಲು ಕೆಲಹೊತ್ತು ಬಯಕೆಗಳ ಮೂಟೆಯ ಅಲ್ಲೇ ಬಿಸುಟಾಗ ಕಂಡಿತೊಂದು ಮಾಯಾನಗರಿ ದೂರದಲ್ಲಿ ಪುಳಕಗೊಂಡ ಮನದಿ ಹತ್ತಿರ ಸುಳಿದಾಗ ನಿಂತಿದ್ದೆ ನಾನು ಬರಡು

ಪ್ರೇಮ ಪುರಾಣಿಕರೇ ತುಂಬಿಹರು ಇಲ್ಲಿ ನನ್ನೆದೆ ಉರಿಸಲೆಂದೇ…?! ಪ್ರೇಮ ಕವಿತೆ ಬರೆಯುವಾಸೆ ನನಗೂ, ಆದರೇನು ಮಾಡಲಿ! ಪೂರ್ಣ ಪ್ರೇಮ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ನನಗಿನ್ನು… ಹಾಗಾಗಿ, ನನಗೆ ಪ್ರೇಮ ಕವಿತೆ ಒಲಿದಿಲ್ಲವೇನೋ…! ಪ್ರೇಮ ಕವಿತೆಯ ಛಾಪಿಸುವವರ ನೋಡಿ

ಭ್ರಮೆಯ ಬದುಕನು ಬಿಸುಟು… ಏಕಾಂತವ ಹೊದ್ದ ಈ ಹೊತ್ತು ಇಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಪ್ರವೇಶವಿಲ್ಲ ಶ್…!! ಇದು ನನದೇ ಲೋಕ ಭಾವೋದ್ವೇಗಗಳಿಗೆ ಅವಸರವಿಲ್ಲ ತಾಕಲಾಟಗಳಿಗೆ ಪ್ರವೇಶವಿಲ್ಲ ನಿರ್ಭಾವುಕ ಸ್ಥಿತ್ಯಂತರದ ಒಳಹರಿವಿನ ಹೊತ್ತು ಇದು ಆತ್ಮಾವಲೋಕನದ ಹೊತ್ತು

ಸಿಗದಾಯ್ತು ಒಡಿಲು ನೆಲ ಜಲ ಬಗೆದು ಬರೆದಾಯಿತು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಹಸಿರು ಸೀರೆಯ ಹೊಳಪು, ಕುಡಿದಾಯಿತು ನೀರು ಅಂತರ್ಜಲ ಕೊರೆದು- ಸಹನಾಮೂರ್ತಿಯಾದೆ, ಕ್ಷಮಯಾಧರಿತ್ರಿಯಾದೆ ನೀನು ಇವೆಲ್ಲವೂ ಮರೆತು .. ವಿಷ ಗಾಳಿಯೂ ಹರಡಲು ಕಾರ್ಖಾನೆಯ ಬಿಲದಿ,

ಸೋಲೇ ಭವಿಷ್ಯವಲ್ಲಾ:- ಬದುಕೊಂದು ಬೇವುಬೆಲ್ಲ ಬೆಸೆದುಕೊಂಡಿರುವ ಸಿಹಿಕಹಿ ಯಾನ ಸಾಗಿಸಲೇಬೇಕು ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ನಮ್ಮ ಅನುದಿನದ ಪ್ರಯಾಣ ಹರಿಯುವ ನೀರಿನಂತೆ ಮನುಷ್ಯನ ಅನುಕ್ಷಣದ ವರ್ತಮಾನ ನಾವಿಡುವ ಪ್ರತಿಹೆಜ್ಜೆಯೂ ವಿಧಿಯ ಪೂರ್ವನಿಶ್ಚಿತ ತೀರ್ಮಾನ ಶ್ರಮಿಸಬೇಕು ನಾಳೆಗಾಗಿ

ಇಷ್ಟವಾದ ವಸ್ತು ಸಿಗುತಿದ್ದಾಗ ವರ್ಣನೆ ಬಲು ಜೋರು ಕಣ್ಣುಗಳ ಆಕರ್ಷಣೆ ಕುಕ್ಕುವಾಗ ಬಲು ಜೋರು ದುಬಾರಿಯಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಾಗ ಹೇಳುವ ತಿರಸ್ಕಾರದ ಮಾತು ಬಲು ಜೋರು ಕಂಡು ಕಾಣದಂತೆ ಇರುವ ಈ ನಿನ್ನ ಮೌನ ಇನ್ನೂ

ಅಂದು ಊಟವೇ ಮಾತ್ರೆ ಇಂದು ಮಾತ್ರೆಗಳೆ ಊಟ ಅಂದು ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಲು ಓಡಾಟ ಇಂದು ಹೊಟ್ಟೆ ಕರಗಿಸಲು ಪರದಾಟ ಅಂದು ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳು ಮನೆಯಲ್ಲಿದರೆ ಬೆಸ್ಟ್ ಇಂದು ಮಮ್ಮಿ ಪಪ್ಪ ಬರ್ತಾರೆ ಆಗಿ ಗೆಸ್ಟ್

ಕನಸುಗಳು ಮಾರಾಟಕ್ಕಿವೆ ನಾನೇ ಮೊದಲ ಸಾಲಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವೆ ಬೇಕು ನನಗೆ ಬಣ್ಣದ ಬದುಕು ಜೊತೆಗೆ ಜೀವನದಿಯ ಸೊಬಗು ಚೆಂಗುಲಾಬಿಯ ನಗು ಮೋಡದ ಬೆರಗು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿನ ರಂಗು ಆಸೆಗಳು ಪಕಳೆಯಾಗಿ ನಿಂದು ಪದಗುಚ್ಛಗಳ ಅನಾವರಣ

ಬೆಳ್ಳಿಯಂತಿರುವ ಮುಖದಲಿ ಕಾಂತಿಯ ಕೊರತೆ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಮೂಡಿವೆ ಹಲವಾರು ಚಿಂತೆ ಹೊಳೆವ ನಯನದಿ ಇಳಿದ ಕಂಬನಿಯ ಗುರುತು ಬದುಕಲು ಕನಸು ಕಂಡಿದೆ ಬಡತನವ ಮರೆತು ಒಂದು ಹೊತ್ತಿನ ಕೂಳಿಗು ಸುರಿವ ಬೆವರು ಒರೆಸುವ

ನಾ ಕವಿಯಾಗಲೋಲ್ಲೆ!.. ನನ್ನೆದೆಯ ಭಾವಗಳು, ನಿನ್ನೆದೆಯ ಕದ ತಟ್ಟಲು, ಬೆಸೆದುಕೊಂಡರೆ ಸಾಕು. ನಾ ಕವಿಯಾಗಲೋಲ್ಲೆ!!.. ನಾಹೇಳದೆ ಉಳಿದ ಮಾತು, ನಿನ್ನಂತರಾಳಕೆ ಮುಟ್ಟಿ, ನಸುನಕ್ಕರೆ ಸಾಕು. ನಾ ಕವಿಯಾಗಲೋಲ್ಲೆ!! ಪದಕೆ ಪದ ಪೋಣಿಸಿ, ಅಕ್ಷರಗಳ ಹಾರವ

ತಂದೆ ನನಗಾಗಿ ನೀ ಬಹಳಷ್ಟು ತಂದೆ ತರಲಾಗದಾಗ ನೀ ಮನಸಲ್ಲೇ ಬಹಳಷ್ಟು ನೊಂದೆ ನನ್ನುಸಿರಲಿ ಉಳಿದಿರುವುದೊಂದೇ ನಿನ್ನ ನೆನಪೊಂದೆ ! ಚಿಗುರು ಮೀಸೆಯ ಯುವಕ ಮದುವೆಯ ಒಪ್ಪಿದ ದಿನದಂದೇ ಹೊತ್ತು ತಿರುಗಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ

ಮಾಗಿದ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಸೌಂದರ್ಯದಲಿ ತೀಡಿದ ತಂಗಾಳಿಯ ತಂಪಿಗೆ ಮೊಗವೊಡ್ಡುವ ಆಸೆ ನೀಲಹೊದಿಕೆ ಉಟ್ಟ ನೀಲನಭದಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಕಳೆದು ಕೂಡುವ ಆಸೆ ಚಂದಿರನ ಹಾಲ್ಬೆಳಕಿನ ಹಂದರದಿ ಇನಿಯನ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ನೆನಪಿನೊಡನೆ ಜೋಕಾಲಿ ಜೀಕುವ

ನೆರೆ ಬಂದು ರೈತನ ಜೀವಕೆ, ಬರೆ ಎಳೆಯಿತು ಅಣ್ಣಾ. ಎಂದು ಬಾರದ ಊರಿಗೂ ಬಂತು, ಎಲ್ಲವ ಬಳಿದುಕೊಂಡು ಹೋಯ್ತು..   ರೈತರು ಬೆಳೆದ ಬೆಳೆ, ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೋಯ್ತು ಹೊಳೆ. ತಿನ್ನಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಕೂಳು , ಹೊದ್ದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಿಲ್ಲ

ಸಹಸ್ರ ತಾರೆಗಳ ನಡುವೆ ಚಂದ್ರ ಒಂಟಿಯಲ್ಲವೇ? ಸುತ್ತುವ ಗ್ರಹಗಳ ನಡುವೆ ಸೂರ್ಯ ಒಂಟಿಯಲ್ಲವೇ? ಸತ್ತ ಸಮಾಜದ ನಡುವೆ ಮಾನವೀಯತೆ ಒಂಟಿಯಲ್ಲವೆ? ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದ ಜಾತಿಗಳ ನಡುವೆ ದೇವರು ಒಂಟಿಯಲ್ಲವೆ? ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಚಂದಿರನ ತಂಪಿಗೆ ಬೆಲೆ ಇದೆ